Kern

De kern of nucleus van een komeet is meestal niet groter dan 1 tot 10 km. De komeet Halley, die 8 bij 8 bij 16 km meet, is één van de grotere bekende kometen. De vuile sneeuwbal bestaat uit ijs en stof, samengeklonterd tot een soort van poreuze gruis. Dat betekent dat het binnenste van de nucleus dus geen harde steenklomp is, maar meer lijkt op een puinhoop.

Wanneer zo'n komeet dichter bij de zon komt, begint hij op te warmen. Het ijs dat op de oppervlakte ligt, begint daardoor te smelten. Daarbij blijft een dikke laag stof achter die de binnenkant van de komeet helemaal omsluit. Doordat deze begint op te warmen, zal ook hier het ijs smelten, tot het genoeg kracht heeft om plots door de stoflaag te breken. Dit doorbreken produceert jets of uitbarstingen, die uiteindelijk leiden tot de vorming van coma en staarten.

Coma

In de buurt van de komeet bevindt zich de coma, een dichte wolk van gas en stof die zich tot hooguit één miljoen kilometer van de kern uitstrekt. Deze coma ontstaat wanneer ijs in de kern verdampt. Dit gebeurt wanneer de komeet zich op minder dan 500 miljoen km van de zon bevindt.

Hoewel komeet Hale-Bopp op een gegeven ogenblik zo 1000 ton water en 130 ton stof per seconde kwijtraakte, werd dit materiaal over een enorm uitgestrekt gebied in de ruimte verspreid. Daardoor treffen we in de coma nooit meer dan één stofdeeltje per cm³ aan. Bij elke passage langst de zon verliest een komeet 0,1 tot 1 % van haar massa.

Staarten

Het meest opvallende onderdeel van de komeet is zijn staart (vandaar ook de volkse naam "staartster"). Kometen hebben meestal twee staarten. De helderste, wit-gele staart bestaat uit neutraal gas en stof dat het zonlicht reflecteert. De zwakkere, blauwe staart is de plasmastaart, die bestaat uit ionen (elektronisch geladen moleculen). De plasmastaart is blauw omdat de koolstofmonoxide-ionen (CO ) onder invloed van het zonlicht zelf licht gaan uitstralen.

De stofstaart ontstaat omdat de stralingsdruk van het zonlicht deeltjes uit de coma langzaam van de zon wegduwt. Omdat de komeet tegelijkertijd ook rond de zon draait, is de stofstaart meestal gebogen.

De plasmastaart ontstaat omdat de zonnewind (eveneens een stroom geladen deeltjes) de tegengesteld geladen ionen in de coma met zich meevoert. Omdat de zonnewind deze ionen veel sneller afvoert dan de stralingsdruk van het zonlicht, zal de verplaatsing van de komeet rond de zon de vorm van de plasmastaart veel minder beïnvloeden, waardoor die veel rechter en scherper afgelijnd is.